კონსულტაცია გამოცდილი უროლოგ-ანდროოლოგთან

ერექციის ნებისმიერი მოშლილობა არის ერექციული დისფუნქცია (მოძველებული სახელია იმპოტენცია).

დაავადება მამაკაცების თითქმის 16%-ს აღენიშნება და ასაკთან ერთად მისი სიხშირე მნიშვნელოვნად იზრდება.

ერექციის დარღვევის მიზეზები შეიძლება ძალიან განსხვავებული იყოს, ფსიქოგენურიდან (15%) ორგანულამდე (85%), რომლებიც ასოცირდება სასქესო ასოს სისხლძარღვების და ნერვების დაზიანებასთან, ჰორმონალურ დისბალანსთან, თანმხლებ დაავადებებთან, აგრეთვე მიღებულ მედიკამენტებთან ან მენჯის ღრუს ორგანოებზე ჩატარებულ ონკოლოგიურ ოპერაციებთან (რადიკალური პროსტატექტომია, რადიკალური ცისტექტომია და სხვ.).

ერექციული დისფუნქციის თანამედროვე დიაგნოსტიკა მოიცავს ანკეტირებას სპეციალური კითხვარების გამოყენებით, ანამნეზის (დაავადების ისტორიის) გარკვევას, სისხლის ლაბორატორიულ ანალიზს გარკვეული ჰორმონალური და ბიოქიმიური პარამეტრების გამოსარკვევად, ასევე სპეციალური მეთოდების გამოყენებას, რომლითაც ხდება სასქესო ასოში სისხლის მიმოქცევის შეფასება (პენისის დოპლეროგრაფია, კავერნოზოგრაფია და ა.შ.).

ერექციული დისფუნქციის 90%-ის ეფექტური მკურნალობა ეფუძნება ეტაპობრივ პრინციპს, იწყება თავიდან აცილებადი რისკ-ფაქტორების აღმოფხვრით წამლების დანიშვნამდე, უფრო ხშირად აბების სახით, უფრო იშვიათად კი -- ინექციების სახით. შემთხვევების 10%-ში პოტენციის აღსადგენად საჭიროა ფალოპროთეზირების ოპერაცია, რომლის ეფექტურობა აღემატება 98%-ს. იშვიათ შემთხვევებში შესაძლებელია ქირურგიული ჩარევა სასქესო ასოს სისხლძარღვებზე.

ფალოპროთეზირება არის სასქესო ასოს შიდა პროთეზის ჩანერგვის ოპერაცია მძიმე ერექციული დისფუნქციის შემთხვევებში. ამ შემთხვევაში ჩარევის თვალსაჩინო კვალის გარეშე იმპლანტი შეჰყავთ ამ ორგანოში კავერნოზული (მღვინისებრი) სხეულების ნაცვლად. ეს ჰგავს მილის ჩანაცვლებას მილის საბურავში, მაგრამ თავად საბურავი იგივე რჩება.

არსებობს სასქესო ასოს ნახევრად ხისტი და ჰიდრავლიკური იმპლანტები. ეს უკანასკნელი ყველაზე მოსახერხებელია ყოველდღიურ ცხოვრებაში, ქმნის უფრო ბუნებრივ ერექციას და სრულიად უხილავია.

ნახევრად ხისტი ფალოპროთეზით ერექციის მისაღწევად საჭიროა უბრალოდ პენისის გასწორება. იმპლანტის დეაქტივაცია ხორციელდება სათესლე პარკის პარალელურად ორგანოს მოხრით.

ჰიდრავლიკური ფალოპროთეზის საშუალებით ერექციის მისაღწევად საჭიროა რამდენჯერმე დააჭიროთ ტუმბოს ქვედა ნაწილს, რომელიც სათესლე ჯირკვლის უკანა სკროტუმშია დამალული. იმპლანტის არააქტიურ მდგომარეობაში გადაყვანა ხდება იმავე ტუმბოს ზედა ნაწილში არსებულ ღილაკზე ზეწოლით.

თანამედროვე ფალოპროთეზების იმპლანტაცია შესაძლებელია კანის 3 სხვადასხვა განაკვეთის მეშვეობით: სათესლე პარკზე, ბოქვენზე ან სასქესო ასოს თავის უკან. თითოეული მეთოდი უპირატესია კონკრეტულ სიტუაციებში, თანმხლები დაავადებების მიხედვით. ამ მხრივ სასურველია ფალოპროთეზირბის ჩატარება ყველა მეთოდის მცოდნე ქირურგთან, რათა კონკრეტული პაციენტისთვის ოპტიმალური ვარიანტი იყოს გამოყენებული.

თანამედროვე ჰიდრავლიკური ფასლოპროთეზების მუშაობის რესურსი აღემატება 20 წელს და მათ გააჩნიათ დამტვრევისგან დაზღვევის უვადო გარანტია. ნახევრად ხისტი იმპლანტები ფუნქციონირებს საშუალოდ დაახლოებით 10 წლის განმავლობაში.

სასქესო ასოს თანდაყოლილი გამრუდება მამაკაცების დაახლოებით 15%-ს აღენიშნება და ხდება ამ ორგანოს არათანაბარი ზრდის გამო.

დაავადება ერექციის დროს პენისის გამრუდებით ვლინდება, რაც ჩვეულებრივ სასქესო მომწიფების დროს შეინიშნება.

სასქესო ასოს გამრუდების დასადასტურებლად მამაკაცს კონსულტაციის დროს სთხოვენ ორგანოს ფოტოსურათებს ერეგირებულ მდგომარეობაში. დეფორმაციის თანდაყოლილი ბუნება დგინდება დაავადების ისტორიის გარკვევის საფუძველზე. პეირონის დაავადებისგან განსხვავებით (პენისის შეძენილი გამრუდება), ამ ორგანოს პალპაცია არ ავლენს ქსოვილების რაიმე სახის გამკვრივებას.

მკურნალობას ექვემდებარება პენისის მხოლოდ მძიმე (>15°) გამრუდება. დეფორმაციის კორექცია ხორციელდება ქირურგიულად. ყველაზე გავრცელებულია არაშეწოვადი ნაკერების დადება, რომლებიც დაამოკლებენ პენისს ამოზნექილი მხარის გასწვრივ.

სასქესო ასოს ქირურგიული გასწორება კომპლექსური პლასტიკური ქირურგიაა, რომლის შედეგები დამოკიდებულია ოპერატორი უროლოგის გამოცდილებაზე.

პეირონის დაავადება არის სასქესო ასოს შეძენილი გამრუდება, რომელიც წარმოიქმნება ამ ორგანოს ერთ-ერთ ღრმა გარსში ქსოვილების გამკვრივების გამო.

დაავადება გენეტიკურ მიდრეკილებას უკავშირდება და 3-ჯერ ზრდის ერექციული დისფუნქციის განვითარების რისკს.

პეირონის დაავადებას აქვს მწვავე და ქრონიკული სტადიები. პენისის გამრუდება შემთხვევათა 90%-ში ხდება ქრონიკულ ფაზაში და ის დგინდება პაციენტის მიერ გადაღებული ერეგირებულო ორგანოს ფოტოების მიხედვით. პალპაციისას ვლინდება ღრმა ქსოვილების გამკვრივება (ფოლაქები). მწვავე სტადიაში ერექციის დროს ჩნდება ტკივილი პენისში.

პეირონის დაავადების მწვავე ფაზის მკურნალობა ტარდება მედიკამენტებით (პენტოქსიფილინი, კოენზიმი Q10 და სხვ.), რომლებიც აჩქარებენ მის გადასვლას ქრონიკულ სტადიაზე.

პენისის გამრუდება შეიძლება გამოსწორდეს მისი გამოხატული ხასიათის (> 15°) შემთხვევაში მხოლოდ დაავადების ქრონიკულ სტადიაში.

ნორმალური ერექციისა და პენისის მისაღები ზომის შემთხვევაში მისი გასწორება მიიღწევა არაშეწოვადი ნაკერების დადებით, რომლებიც დაამოკლებენ ორგანოს ამოზნექილი მხარის გასწვრივ.

შენარჩუნებული ერექციისა და პენისის მცირე ზომის შემთხვევაში, მისი დამოკლების თავიდან აცილების მიზნით, ხდება ფილაქის ჩანაცვლება ჩაზნექილი მხარის გასწვრივ თვით პაციენტის ან დონორის ნორმალური ქსოვილებით.

ერექციის დარღვევის შემთხვევაში, პენისის გამოხატულ გამრუდებასთან ერთად, ატარებენ ფალოპროთეზირებას, რომელიც მოაგვარებს ორივე პრობლემას.

მამაკაცების დაახლოებით 70% არ არის კმაყოფილი სასქესო ასოს ზომით, რაც განაპირობებს ამ ორგანოს ზომაში მომატების ქირურგიული ოპერაციების პოპულარობას.

ექსტენდერის საშუალებით გამჭიმავი თერაპია ზრდის პენისის სიგრძეს მოკლე დროში. თუმცა, დამაგრძელებელი ოპერაციების შემდეგ სასურველია ექსტენდერის ტარება დაგრძელების საუკეთესო შედეგების მისაღწევად.

პენისის სიგრძის გასაზრდელად შეიძლება იმ იოგის გადაკვეთა, რომელიც ამაგრებს ამ ორგანოს ბოქვენის ძვალს. ეს ოპერაცია შეიძლება შესრულდეს განაკვეთით პუბისზე (უფრო ეფექტურად) ან სკროტუმზე (უფრო შეუმჩნეველია).

შესაძლებელია პენისის ლილვის ან მისი თავის სისქის გაზრდა ამ ორგანოს კანქვეშ ჰიალურონის მჟავას გელის იმპლანტაციით.

მძიმე ერექციული დისფუნქციის შემთხვევაში შეიძლება ერთდროულად გაიზარდოს პენისის სიგრძე ფალოპროთეზის დახმარებით, სპეციალური „მოსრიალე“ მეთოდიკით.

პენისის სიგრძის მაქსიმალური მატება შესაძლებელია არაუმეტეს 4 სმ-ით.

ვარიკოცელე - ეს არის სათესლე ჯირკვლის ვენების გადიდება, რომელიც უფრო ხშირად აღინიშნება მარცხენა მხარეს და არის მამაკაცის უნაყოფობის ყველაზე გავრცელებული მიზეზი.

ყველაზე ხშირად ვარიკოცელე გამოიხატება ტკივილითა და დისკომფორტით საზარდულის არეში ფიზიკური დატვირთვის დროს, დაავადების მხარეს სკროტუმის გადიდებით და ნაყოფიერების შესაძლო დარღვევით.

ვარიკოცელეს დიაგნოსტიკა ემყარება სათესლე პარკის გაფართოებული ვენების ზონდირებას ვერტიკალურ მდგომარეობაში. საბოლოო დიაგნოზი დასტურდება ულტრაბგერით. ვარიკოცელეს შემთხვევაში სავალდებულოა სპერმის ანალიზი (სპერმოგრამა).

ვარიკოცელე ექვემდებარება მკურნალობას, თუ ის ისინჯება პალპაციით და თუ სპერმოგრამაზე გამოვლენილია დარღვევები. ტარდება ოპერაცია გაფართოებული სათესლე ჯირკვლის ვენების ლიგირებაზე. ყველაზე მაღალი ეფექტურობა აღინიშნება ქირურგიული ჩარევების მიკროქირურგიული ტექნოლოგიის გამოყენებით (მარმარის ოპერაცია, გოლდშტეინის ოპერაცია).

ვარიკოცელეს მიკროქირურგიული მკურნალობა საჭიროებს ძვირადღირებულ საოპერაციო მიკროსკოპს, სპეციალურ მიკროინსტრუმენტებს და უროლოგის იშვიათ კვალიფიკაციას მიკროქირურგიის დარგში. ყველაზე უსაფრთხოა ასეთი ოპერაციების ჩატარება დოპლერის ულტრაბგერის დამატებითი გამოყენებით ქირურგიული ინტერვენციის დროს სათესლე ჯირკვლის არტერიების გამოვლენისა და შენარჩუნების უზრუნველსაყოფად, ამ ჯირკვლის ნეკროზის (დაღუპვის) თავიდან ასაცილებლად.

დაქორწინებული წყვილების დაახლოებით 15%-ს უნაყოფობა აწუხებს, შემთხვევათა ნახევარში კი ეს მამაკაცის "ბრალია".

მრავალი ფაქტორი იწვევს მამაკაცის უნაყოფობას. უმეტეს შემთხვევაში, დაავადების გამომწვევი მიზეზი უცნობი რჩება (იდიოპათიური უნაყოფობა). ყველაზე გავრცელებული ცნობილი ფაქტორებია: ვარიკოცელე, სასქესო ორგანოების ინფექციური დაზიანებები, ჰორმონალური დარღვევები, გენეტიკური ანომალიები და ა.შ.

მამაკაცის უნაყოფობის ყველაზე მძიმე, მაგრამ იშვიათი გამოვლინებაა აზოოსპერმია (სპერმატოზოიდების არარსებობა სპერმაში). ამავდროულად, არაობსტრუქციული აზოოსპერმია, რომელიც დაკავშირებულია სათესლე ჯირკვლებში სპერმის გამომუშავების დარღვევასთან, უფრო ხშირად (80-85%) გამოვლინდება. ასევე არსებობს ობსტრუქციული აზოოსპერმია (15-20%) სათესლე სადინარების ობსტრუქციის გამო, ყველაზე ხშირად ეპიდიდიმისში (სათესლის დანამატებში).

მამაკაცის უნაყოფობაზე ეჭვისას კვლევის სავალდებულო მეთოდია სპერმის შესწავლა (სპერმოგრამა) სქესობრივი აბსტინენციის 3 დღის შემდეგ. 1 ანალიზის ნორმალური შედეგით უშვილობის დიაგნოზი უარყოფილია. თუ სპერმის ანალიზში არის გადახრები, საჭიროა სპერმის კიდევ ერთი გამოკვლევა.

ჰორმონალური, გენეტიკური ტესტები და კვლევები რეპროდუქციული სისტემის ორგანოებში ინფექციების გამოსავლენად გამოიყენება სპერმოგრამაში შესაბამისი გადახრების არსებობისას (სპერმატოზოიდების რაოდენობის, მობილობის და სტრუქტურის გაუარესება, აგრეთვე ლეიკოციტების მატება სპერმაში და ა.შ.).

ბოლო წლებში პოპულარული გახდა სპერმის დნმ-ის ფრაგმენტაციის კვლევა. თუ ეს მაჩვენებელი ნორმას აჭარბებს, ჩასახვის ალბათობა მნიშვნელოვნად მცირდება.

მამაკაცის უნაყოფობის მკურნალობა გამომწვევი ფაქტორის გამოვლენის შემთხვევაში მდგომარეობს მის აღმოფხვრაში (ვარიკოცელეს მკურნალობა, ჰორმონალური დარღვევები, ინფექციური პროცესები და ა.შ.).

დაუდგენელი მიზეზით გამოწვეული, მამაკაცის უნაყოფობის შემთხვევაში ოპტიმალური შედეგი მიიღწევა ანტიოქსიდანტებით მკურნალობით.

არაობსტრუქციული აზოოსპერმიის დროს გამოიყენება სპერმატოზოიდების ექსტრაქციის მიკროქირურგიული მეთოდები (მიკროთეზე) მათი გამოყენებისთვის ხელოვნური განაყოფიერების სხვადასხვა ვარიანტში.

ობსტრუქციული აზოოსპერმიის დროს შეიძლება ჩატარდეს სათესლე სადინარების მიკროქირურგიული აღდგენის ოპერაცია (ვაზოვასოსტომია ან ვაზოეპიდიდიმოსტომია). ასევე შესაძლებელია სპერმატოზოიდების ექსტრაქცია ეპიდიდიმუსიდან კანის მეშვეობით (პეზა) ან სასურველი მიკროქირურგიული მეთოდით (მეზა).

სპერმაში სპერმატოზოიდების არარსებობის შემთხვევაში მათი წარმოქმნის პროცესის დარღვევის გამო (არაობსტრუქციული აზოოსპერმია) გამოიყენება სათესლე ჯირკვლის მიკროქირურგიული ბიოფსია (მიკროთეზე). პროცედურის არსი მდგომარეობს იმაში, რომ მოძებნოთ ყველაზე სქელი სემინიფერული მილაკები, რომლებიც ხშირად შეიცავს მამრობით სასქესო უჯრედებს, მათი შემდგომი გამოყენების მიზნით სხვადასხვა სახის ხელოვნურ განაყოფიერებაში.

მიკროთეზის ეფექტურობა სპერმატოზოიდების გამოვლენის კუთხით აღწევს 40%-ს, რაც რამდენჯერმე ეფექტურია, ვიდრე ჩვეულებრივი სათესლე ჯირკვლის ბიოფსია.

სპერმატოზოიდების არარსებობის შემთხვევაში სპერმატოზოიდების ობსტრუქციის გამო (ობსტრუქციული აზოოსპერმია), შესაძლებელია სპერმატოზოიდების ამოღება ეპიდიდიმუსიდან როგორც სათესლე პარკის კანის მეშვეობით, ასევე მიკროქირურგიული გზით.

პერკუტანეული ეპიდიდიმული სპერმის მოპოვება (პეზა) ხორციელდება ნემსის გამოყენებით, რომელიც შედადის ქსოვილებში კანის გზით.

მიკროქირურგიული ეპიდიდიმული სპერმის ექსტრაქცია (მეზა) ხორციელდება საოპერაციო მიკროსკოპის გამოყენებით და საჭიროებს იშვიათ კვალიფიკაციას მიკროქირურგიაში ოპერატორი უროლოგისგან.

მეზა-ს ეფექტურობა სრულფასოვანი სპერმის მიღების თვალსაზრისით შემდგომი ხელოვნური განაყოფიერების მიზნებითვის 2-ჯერ აღემატება პერკუტანულ ტექნიკის (პეზა) მაჩვენებლებს.

იმ შემთხვევაში, როდესაც მამაკაცმა დაასრულა რეპროდუქციული ამოცანები და სურს დაიცვას თავი პარტნიორთან არასასურველი ორსულობისგან, შეიძლება ჩატარდეს მცირე ოპერაცია მისი ნაყოფიერების აღმოსაფხვრელად სასქესო ჯირკვალში თესლის გამომტანი სადინრების ლიგაციით.

აღწერილი ოპერაცია არის მამაკაცის ქირურგიული სტერილიზაცია ან ვაზექტომია.

ვაზექტომიის ჩატარება შესაძლებელია კლასიკური გზით სასქესო ჯირკვლის კანში შესრულებული 3-4 სმ სიგრძის ჭრილობის მეშვეობით ადგილობრივი ანესთეზიის ქვეშ. ამ მეთოდის მინუსი არის საოპერაციო უბნის მნიშვნელოვანი შეშუპება და ხანგრძლივი რეაბილიტაცია.

მამაკაცის სტერილიზაციის ახალი მეთოდია სკალპელის გარეშე ვაზექტომია. ამ შემთხვევაში გამომტანი სადინრების ლიგირება ხორციელდება სასქესო ჯირკვლის კანის პუნქციის გზით 3 მილიმეტრამდე სისქის ქსოვილის გავლით, ადგილობრივი ანესთეზიის ქვეშ. პროცედურის შემდეგ პაციენტს შეუძლია დატოვოს კლინიკა უკვე 30 წუთის შემდეგ.

სპერმაში სპერმატოზოიდების არარსებობის შემთხვევაში, რომელიც დაკავშირებულია სათესლე მილაკების ობსტრუქციასთან (ობსტრუქციული აზოოსპერმია), შესაძლებელია მათი აღდგენა მიკროქირურგიული გზით.

ტერმინი შექცეული ვაზექტომია მომდინარეობს შეერთებული შტატებიდან, სადაც ყველაზე პოპულარულია მამაკაცების ქირურგიული სტერილიზაცია პარტნიორში არასასურველი ორსულობის თავიდან ასაცილებლად (ვაზექტომია). მაგრამ შემთხვევების 20% -ში ჩნდება სიტუაციები, როდესაც აუცილებელია მამაკაცის ნაყოფიერების აღდგენა შექცეული ვაზექტომიის საშუალებით.

შექცეული ვაზექტომია არის კომპლექსური რეკონსტრუქციული ოპერაცია სათესლე სადინრებზე, რომელიც ტარდება ექსკლუზიურად მიკროქირურგიული მეთოდებით.

არსებობს ორი სახის შექცეული ვაზექტომია: ვაზოვასოსტომია, რომელიც აკავშირებს თესლგამომტანი სადინრების გამტარ ნაწილებს და ვაზოეპიდიდიმოსტომია, რომლის დროსაც შეერთდება ეპიდიდიმუსის (სათესლის დანამატის) არხი და თესლგამომტანი სადინარი.

შექცეული ვაზექტომიის ამ მიკროქირურგიული მეთოდების სირთულე მდგომარეობს იმაში, რომ 1 მმ-ზე ნაკლები დიამეტრის მილაკები უნდა შეიკეროს.

მამაკაცის რეპროდუქციულ მიკროქირურგიაში გადამზადებულ უროლოგებში, შექცეული ვაზექტომიის წარმატების მაჩვენებელი 90%-ზე მეტია. ამრიგად, მამაკაცების უმეტესობას, რომლებსაც ამ ოპერაციას ჩაუტარებენ, შეეძლებათ პარტნიორის დაორსულება ბუნებრივად.

ერთი ან ორივე სათესლე ჯირკვლის არარსებობის შემთხვევაში მამაკაცი ხშირად განიცდის ფსიქოლოგიურ დისკომფორტს თვალსაჩინო კოსმეტიკური დეფექტის არსებობის გამო.

სათესლე პარკის ბუნებრივი იერსახის აღსადგენად და სათესლე ჯირკვლის არსებობის ილუზიის შესაქმნელად შესაძლებელია ერთი ან ორივე სათესლე ჯირკვლის პროთეზირება.

სათესლე ჯირკვლების მაღალი ხარისხის იმპლანტები ზომითა და სიმკვრივით სრულად შეესაბამება ნორმალურ ორგანოებს და ათავისუფლებს მამაკაცს ფსიქოლოგიური დისკომფორტისგან.

სათესლე ჯირკვლის პროთეზირების ოპერაცია გრძელდება დაახლოებით 30 წუთი და ყველაზე ხშირად ტარდება ადგილობრივი ანესთეზიით, პაციენტს შეუძლია კლინიკის დატოვება ოპერაციიდან ერთი საათის შემდეგ.

სასქესო ასოს მოკლე ლაგამი ანუ პენისის მოკლე კვანძი არის ანომალია ამ ორგანოს განვითარებაში, რომლის დროსაც კანის ჭიმი ასოს თავის ქვედა ზედაპირის გასწვრივ არასაკმარისია სიგრძით და შეიძლება ძლიერად დაიჭიმოს და დაზიანდეს სქესობრივი აქტის დროს.

დაავადება ვლინდება ტკივილით სქესობრივი აქტის დროს და ასოს ლაგმის ნახეთქვებით, რომელთაც თან ახლავს ძლიერი სისხლდენა. ზოგჯერ ამ ანომალიის მქონე მამაკაცებს შეიძლება ასევე ჰქონდეთ ნაადრევი ეიაკულაცია.

სასქესო ასოს მოკლე ლაგმის მკურნალობისას, თუ იგი ჯერ არ არის დაზიანებული, ტარდება მცირე პლასტიკური ოპერაცია, რომელიც იძლევა განივი გაკვეთისა და ქსოვილების სიგრძივი გადაკერვის საშუალებით ლაგმის დაგრძელების ეფექტს.

სასქესო ასოს ლაგმის დაზიანებისა და წარუმატებლად შეხორცების შემთხვევაში აუცილებელია მისი რთული z- ფორმის პლასტიკის ჩატარება.

ნაადრევად ითვლება ის ეიაკულაცია, თუ იგი ხორციელდება სქესობრივი აქტიდან 2 წუთზე ნაკლებ დროში ან სულაც მის დაწყებამდე. ამავდროულად, წყვილში ვლინდება ეაკულაციის კონტროლის ნაკლებობა, პარტნიორის დაუკმაყოფილებლობა და ინტერპერსონალური კონფლიქტები.

არსებობს დაავადების პირველადი (თანდაყოლილი) და მეორეული (შეძენილი) ფორმები.

პირველადი ნაადრევი ეიაკულაციის მიზეზებია: თავის ტვინში მნიშვნელოვანი ნივთიერების, სეროტონინის ნაკლებობა, ნერვის ჭარბი მომარაგების გამო პენისის ჯირკვლის მაღალი მგრძნობელობა, ასოს მოკლე ლაგამი.

მეორეული ნაადრევი ეიაკულაციის მიზეზები: ერექციული დისფუნქცია, ქრონიკული პროსტატიტი, ფარისებრი ჯირკვლის მომატებული ფუნქცი.

ნაადრევი ეიაკულაციის დიაგნოსტიკა ეფუძნება ანკეტირებას სპეციალური კითხვარების გამოყენებით, დაავადების ისტორიის დადგენას, სქესობრივი აქტის ხანგრძლივობის გაზომვასა და ასოს თავის მგრძნობელობის შეფასებას. მეორეული ნაადრევი ეიაკულაციის შემთხვევაში ეძებენ ერექციული დისფუნქციას, ქრონიკული პროსტატიტს და ფარისებრი ჯირკვლის მომატებულ ფუნქციას.

დაავადების პირველადი ფორმის მკურნალობა შეიძლება იყოს მედიკამენტური და ქირურგიული. უპირველეს ყოვლისა, გამოიყენება ტაბლეტირებული მედიკამენტები, რომლებიც საშუალებას გაძლევთ გაზარდოთ სეროტონინის კონცენტრაცია ტვინში. ასევე ეფექტურია ადგილობრივი ანესთეზიის საშუალებები. სტაბილური თერაპიული ეფექტისთვის უმეტეს შემთხვევაში აუცილებელია მიკროქირურგიული ოპერაციის ჩატარება პენისის ზედმეტი ნერვების განადგურების მიზნით. ამ ორგანოს მოკლე ლაგმის შემთხვევაში, პლასტიკური ქირურგიის ჩატარება მისი დაგრძელების მიზნით შეიძლება ეფექტური იყოს.

მეორადი ნაადრევი ეიაკულაციის მკურნალობა მოიცავს გამომწვევი დაავადებების მკურნალობას (ერექციული დისფუნქცია, ქრონიკული პროსტატიტი და ფარისებრი ჯირკვლის ჭარბი აქტივობა).

სასქესო ასოს ჩუჩის პლასტიკური ქირურგია შესაძლოა დაკავშირებული იყოს მის მოცილებასთან ან აღდგენასთან.

ჩუჩის მოშორების ოპერაციას წინადაცვეთა ეწოდება. ეს ოპერაცია შეიძლება ჩატარდეს სამედიცინო, რელიგიური ან ესთეტიკური მიზეზების გამო. ამ ოპერაციის განხორციელების 5-ზე მეტი გზა არსებობს. საუკეთესო ესთეტიკური შედეგი აჩვენა გეომეტრიული პრინციპების საფუძველზე შესრულებულმა წინადაცვეთამ პლასტიკური ქირურგიის მეთოდით.

ხანდახან ჩნდება სიტუაცია, როცა საჭიროა მოცილებული ჩუჩის აღდგენა. ამისთვის პლასტიკური ქირურგია ჩვეულებრივ გამოიყენება სათესლე პარკის კანის ნერგის გამოყენებით. სასქესო ასოს კანის არაქირურგიული დაჭიმვის მეთოდები ჩუჩის აღდგენისთვის, როგორც წესი, არაეფექტურია.

სათესლე პარკის ჭარბი კანი, რომელსაც მის იალქანს უწოდებენ, არაესთეტიურად გამოიყურება და შეფარდებითად, ვიზუალურად ამცირებს პენისის ზომას.

სათესლე პარკის იალქნის შემთხვევაში ტარდება პლასტიკური ქირურგიული ოპერაცია ჭარბი კანის მოსაშორებლად, რაც დადებითად მოქმედებს სასქესო ორგანოების გარეგნუ იერსახეზე.

სტრიქტურას უწოდებენ შარდსადენის (ანუ ურეთრის) შევიწროებას ლორწოვანი გარსის ქსოვილების დანაწიბურების გამო.

ყველაზე ხშირად ურეთრის სტრიქტურა ასოცირდება წინა სამედიცინო ოპერაციებთან და მანიპულაციებთან, ნაკლებად ხშირად -- ტრავმასთან და გადატანილ გონორეასთან.

ურეთრის სტრიქტურის დიაგნოზი ემყარება მის რენტგენოლოგიურ გამოკვლევას. ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლოა საჭირო გახდეს შარდსადენი არხის დამატებითი გამოკვლევა სპეციალური მოქნილი ენდოსკოპის საშუალებით.

ურეთრის სტრიქტურების ეფექტური მკურნალობა შესაძლებელია მხოლოდ ქირურგიული ოპერაციის გზით. შევიწროების ბუჟირება და შიგნიდან ამოჭრა აუმჯობესებს მდგომარეობას მხოლოდ მცირე ხნით, შემდეგ კი მივყავართ ნაწიბუროვანი ქსოვილის მეტ ზრდამდე და შარდსადენის დამატებით შევიწროებამდე.

ურეთრის სტრიქტურის პლასტიკურ ქირურგიას ურეთროპლასტიკა ეწოდება. თუ სტრიქტურა მოკლეა, მაშინ შეიძლება შევიწროებული ადგილის მოცილება და შარდსადენის ნორმალური მონაკვეთების გადაბმა. გრძელი სტრიქტურების დროს აუცილებელია ურეთრის ლორწოვანი გარსის აღდგენა პირის ღრუდან გადანერგვის გზით.

შარდსადენის პლასტიკური ქირურგია მოითხოვს უროლოგის მნიშვნელოვან გამოცდილებას მსგავსი ოპერაციების ჩატარების საქმეში.

შარდის შეუკავებლობა, რომელიც გამოიხატება მისი უკონტროლო გაჟონვით, ყველაზე ხშირად მამაკაცებში ვლინდება პროსტატის ჯირკვალზე ოპერაციების შემდეგ (რადიკალური პროსტატექტომია, შარდის ბუშტის ტრანსურეთრალური რეზექცია).

ყველაზე ხშირად ეს დარღვევა თავისთავად ქრება ოპერაციიდან 1 წლის განმავლობაში.

შემთხვევათა 8-10%-ში შარდის შეუკავებლობა მუდმივია და საჭიროებს სპეციალურ მკურნალობას.

მცირე გაჟონვის დროს შეიძლება ეფექტურად გამოიყენოთ ბალიშები, პენისის თავის დამჭერები და სპეციალური უროპრეზერვატივები (უროკონდომები).

შარდის მძიმე შეუკავებლობის დროს აუცილებელია ოპერაცია სპეციალური პროთეზის – შარდის ბუშტის ხელოვნური სფინქტერის ჩასადგმელად, რომელიც მთლიანად აღადგენს შარდის შეკავებას და მამაკაცი თავს კვლავ ჯანმრთელად იგრძნობს.

პენისის მოტეხილობის ქვეშ გულისხმობენ ამ ორგანოს თეთრი გარსის მთლიანობის დარღვევას (ეს ის გარსია, რომელიც გარს აკრავს კავერნოზულ სხეულებს), რაც უფრო ხშირად ხდება უხეში სქესობრივი აქტის ან მასტურბაციის დროს.

ამ დაზიანების ტიპური ნიშანია მკვეთრი ტკივილი პენისში, ხმამაღალი ხრაშუნა, ერექციის მყისიერი გაქრობა და კანქვეშ დიდი რაოდენობით სისხლის დაგროვება, რის გამოც ეს ორგანო ბადრიჯანს დაემსგავსება ხოლმე.

შემთხვევათა დაახლოებით 20%-ში პენისის მოტეხილობა შერწყმულია შარდსადენი არხის (ურეთრის) დაზიანებასთან, რაც შეიძლება საშიში იყოს.

ტუნიკა ალბუგინეას (თეთრი გარსის) გასკდომის მკურნალობა მდგომარეობს მის სასწრაფო შეკერვაში. ეს საშუალებას გაძლევთ მომავალში სერიოზულად შეამციროთ ერექციული დისფუნქციის ან სასქესო ასოს გამრუდების განვითარების რისკი.

პრიაპიზმი არის არანორმალურად ხანგრძლივი ერექცია, რომელიც გრძელდება 4 საათზე მეტს.

პრიაპიზმი ვლინდება ერეგირებული სასქესო ასოს ტკივილით და თავის ქსოვილების დუნე (რბილი) კონსისტენციით.

დაავადების ყველაზე ზუსტი დიაგნოზი დაისმება დაავადების ისტორიის გარკვევის, პენისიდან მიღებული სისხლის აირების შემადგენლობის ანალიზის და დოპლერ-ულტრაბგერითი გამოკვლევის საფუძველზე; ეს უკანსკნელი შეაფასებს ამ ორგანოში გამავალ სისხლის ნაკადებს.

დროული მკურნალობის არარსებობის შემთხვევაში ხდება მძიმე ერექციული დისფუნქციის განვითარება, რომელიც საჭიროებს ფალოპროთეზირებას.

პრიაპიზმის მკურნალობა არის ერექციის სასწრაფო ლიკვიდაცია. ამისთვის, უპირველეს ყოვლისა, გამოიყენება პენისის კავერნოზული სხეულების გამორეცხვა და მათში ვაზოკონსტრიქტორული პრეპარატების შეყვანა. თუ ეს ზომები არაეფექტური აღმოჩნდება, გამოიყენება ამ ორგანოს ქირურგიული შუნტირების სხვადასხვა მეთოდები. თუ პრიაპიზმი 24 საათზე მეტხანს გაგრძელდება, პენისის პროთეზირება კეთდება პენისის ფუნქციის და ზომის შენარჩუნების მიზნით.

ტესტოსტერონი არის მთავარი მამრობითი სასქესო ჰორმონი, რომელიც არეგულირებს მამაკაცის ორგანიზმში მიმდინარე თითქმის ყველა პროცესს.

ტესტოსტერონის ნაკლებობა არის არა მხოლოდ სქესობრივი და რეპროდუქციული დარღვევების მიზეზი, არამედ შრომისუნარიანობის დაქვეითების, სიმსუქნის, დიაბეტის, ასევე სხვა დაავადებების მიზეზიც, რომლებიც მნიშვნელოვნად ამცირებს მამაკაცის სიცოცხლის ხანგრძლივობას.

ტესტოსტერონის კლება ჩვეულებრივ იწყება მამაკაცებში 35 წლის შემდეგ. ის კრიტიკულად დაბალ დონეს აღწევს 45-50 წლის შემდეგ. ამავდროულად, ეს ჰორმონალური დარღვევა ხანდახან შეიძლება მოხდეს ახალგაზრდა ასაკშიც.

ტესტოსტერონის დეფიციტის დიაგნოზი ემყარება სისხლში ამ ჰორმონის შემცველობის გაზომვას დილით, უზმოზე და ამ ჰორმონის შემცირებული შემცველობის ზოგადი სიმპტომების შეფასებას სპეციალური ანკეტების გამოყენებით.

ტესტოსტერონის უკმარისობას მკურნალობენ ამ ჰორმონის შემცველი პრეპარატების უწყვეტი გამოწერით, თუ მამაკაცს არ აქვს რეპროდუქციული გეგმები. ბავშვის დაგეგმილი ჩასახვის შემთხვევაში ტესტოსტერონის დონის მატება მიიღწევა ჰიპოფიზის ერთ-ერთი ჰორმონის მიერ სათესლე ჯირკვლების ფუნქციის არაპირდაპირი სტიმულირებით.